Julie Sulianti, beter bekend als Sul, wordt in 1917 geboren in Karengasem op Bali. Als dokter werkt ze tijdens de onafhankelijkheidstrijd 1946-1949 mee aan het leveren van voedsel en medicijnen aan de guerillastrijders in de gebieden rond Yogyakarta.
Ze volgt de Geneeskundige Hoge School in Batavia. In 1942 werkt ze op de afdeling Interne Geneeskunde van het Burgerlijk Ziekenhuis, het huidige Cipto Mangunkusomo ziekenhuis. In de koloniale tijd is ze een van de weinige vrouwelijke artsen in Indonesië. Door de Tweede Nederlandse Militaire Agressie, in Nederland bekend als Tweede Politionele Actie, neemt ze actief deel aan de strijd voor de Indonesische onafhankelijkheid.
Naast het helpen van gewonde strijders die in de frontlinie vechten is ze actief in het organiseren van gaarkeukens voor de guerillastrijders. Een citaat uit Historia.id: ‘Zonder angst sprong zij op de fronten van Tambun (West-Java), Gresik, Demak en Yogyakarta. Vanwege haar verzet werd zij door de Nederlandse koloniale regering twee maanden vastgehouden in Yogyakarta’.
Naast dat ze op de afdeling Kindergeneeskunde van het Bethesda ziekenhuis in Yogyakarta werkt is ze actief in een aantal vrouwenorganisaties. Ze wordt lid van Kowani, de Leiderschapsraad van het Indonesisch Vrouwencongres. Met vriendinnen richt ze Laskar Wanita op, dat de Women’s Helping Struggle (WAPP) werd genoemd. In 1947 vertegenwoordigt zij Indonesië op het Vrouwencongres in India. Begin jaren ’50 is ze epidemioloog voor tropische ziekten en technisch directeur van Maternal and Child Health,van het ministerie van Volksgezondheid. Op 8 juli 1969 wordt zij gekozen tot vicevoorzitter van de 22e WHO Health Assembly – een regelgevend orgaan dat jaarlijks bijeenkomt om beleid, programma’s en budgetten vast te stellen. In 1973, wordt Julie Sulianti Saraso de 26e president van de WHO.
In Jakarta is het ‘Prof. Infectious Disease Hospita, dr. Sulianti Saroso’, het ziekenhuis voor infectieziekten, naar haar vernoemd.
Julie Sulianti Saroso
1917-1991
